De zorg is eigenlijk te aanbodgericht, vindt Mirjam Verhoeven, Chief Transformation & Information Officer bij VGZ . Daarom wil ze de patiënt meer aan het stuur zetten, met technologie. Iets wat ze bij een bank ook al deed. Ze selecteert daar haar werkgever op. “Het gaat niet zozeer om de competitie, maar competitie als middel voor een maatschappelijke verandering. Een resultaatgerichte club die nadenkt over waarin we het onderscheid gaan maken. Dat gaat dus meer over maatschappelijke impact dan alleen commercieel heel goed zijn.”

Mainstream, dat wilde Mirjam Verhoeven niet zijn. Ze koos daarom niet voor Economie, want dat deed de hele wereld. Ze ging voor de combinatie met Wiskunde en koos voor Econometrie. Na de propedeuse maakte ze de overstap naar Bestuurlijke Informatica. En daarna kwam er nog een studie bij. “Met mijn toenmalige vriendje ging ik de concurrentiestrijd aan. Hij vond de studie niet technisch genoeg. Daarom volgde ik een aantal keuzevakken van de studie Technische Bedrijfskunde. Ik raakte geïnteresseerd in het organiseren van fabrieken en logistieke processen. En dacht toen: als ik heel hard werk, dan kan ik beide studies wel afronden. Dat heb ik toen gedaan. Mijn afstudeeropdracht heb ik gecombineerd; ik liep stage in een machinefabriek van Royal IHC waar ze schepen bouwen. Echt een geweldige plek.”

Ondanks die fascinatie voor fabrieken en logistieke processen, ben je in de IT gaan werken. Waarom?

“Tijdens mijn studie wist ik al dat ik consultant en manager wilde worden, maar toen ik stage liep in de fabriek merkte ik al dat ik zonder werktuigbouwkunde niet serieus zou worden genomen in zo’n werkomgeving. Daarom wilde ik een vak leren en van daaruit naar de consultancy en het management. Ik koos ervoor om aan de slag te gaan als programmeur. Capgemini leek me een leuk bedrijf, het deed veel opleidingen en ik kreeg een lease-auto. Dat was in die tijd nog belangrijk 😊”

Heeft het je veel gebracht dat je eerst het vak hebt geleerd?

“Ja, het helpt me nog steeds om de complexiteit van IT-systemen te begrijpen. Daar heb ik nu maar weinig informatie voor nodig. Dat ik aan de basis ben begonnen, dat is heel waardevol geweest.”

Je bent de IT niet meer uitgegaan om weer in de industrie te gaan werken?

“Ik ben bij een bank gaan werken en nu werk ik bij een verzekeraar. Eigenlijk zijn dat gegevensverwerkende fabrieken. Ik ben afgestudeerd op semi-autonome teams in fabrieken. Als je dat naar nu trekt, zijn dat scrumteams die veel in IT voorkomen. En dat geldt voor meer principes uit de industrie; logistieke principes die in de jaren 80 en 90 daar al werden gebruikt, kwamen 20 jaar later naar de financiële wereld. Daarom heb ik veel gehad aan mijn logistieke kennis.”

Maatschappelijke impact

Je hebt bijna 20 jaar bij dezelfde bank gewerkt. Hoe kwam je daar terecht en waarom bleef je?

“Dat was echt niet mijn bedoeling. Toen ik de overstap maakte naar de bank was ik net moeder geworden en stond ik alleen voor de zorg van mijn kinderen omdat de vader en ik niet meer samen waren. Ik wilde dichtbij huis werken. Dan is een baan als consultant niet zo handig. Bovendien sta je als consultant altijd aan de zijlijn. Ik wilde zelf het klappen van de zweep meemaken.  
SNS Bank, waar ik aan de slag ging, had zijn roots als een maatschappelijke bank en was ooit opgezet om mensen te helpen sparen. Hun missie was zelfredzaamheid. Die missie was ook de reden voor de transformatie van de bank waarbij ik betrokken was. Toen we daarmee starten in 2005 waren banken nog vooral statige bankkantoren met gouden knoppen waar je heen moest om je geldzaken te regelen. Je kon er niet de hele dag terecht. Wil je mensen zelfredzaam maken, dan moet je zorgen dat ze met simpele producten op elke plek en tijd hun bankzaken kunnen regelen, was onze mening. Langs die principes hebben we toen een online bank neergezet. We wilden de power aan de mensen geven.”

Hoe belangrijk vind je het om impact te kunnen maken?

“Dat is in mijn loopbaan steeds belangrijker geworden. Misschien ook wel door het moederschap. Een wedstrijd winnen is ook leuk, maar maatschappelijke impact is leuker.
Nu ik de stap naar zorgverzekeraar VGZ heb gezet, heb ik weer diezelfde drive. Eigenlijk is de zorg nog erg aanbodgericht. Het draait om de dokter en wanneer zij of hij tijd heeft. Als je kanker krijgt, weet je niet waar je de beste zorg kunt krijgen. Die informatie is er wel, maar is niet ontsloten. Het zou moeten draaien om mensen die maximale regie hebben over hun eigen zorg en gezondheid en die af en toe zorg nodig hebben. Je kunt daar dezelfde principes op loslaten als wat we toen bij de bank hebben gedaan. Digital zorgt er immers voor dat steeds meer behandelingen plaats- en locatieonafhankelijk kunnen zijn.  Hoe kunnen we patiënten in staat stellen hun eigen keuzes te maken: voor het soort behandeling en voor de zorgverlener zodat de zorg veel toegankelijker wordt. Het is tijd voor een Patiëntenrevolutie! ”

Schop onder de kont

Heb je kruiwagens gehad in jouw loopbaan?

“Nee, geen kruiwagens, wel altijd goede bazen. Ik was vaak super onzeker over volgende stappen, maar ik had bazen die me een schop onder de kont gaven en zeiden dat ik toe was aan een bepaalde stap. Zij hebben mij geduwd.”

Heb je ook ooit nee gezegd?

“Veel dingen vind ik leuk. Ik denk niet dat ik echt vaak nee heb gezegd. Ik wil dingen wel goed doen, ben geen hopper. Bij de bank heb ik lang gezeten en veel leuke jobs gehad en alle hoeken van de bank gezien. Toen ik daar wegging, ben ik wel selectief geweest. Ik heb de tijd genomen om een baan te vinden waar ik achter het maatschappelijk belang en nut zou staan. En de sfeer was heel belangrijk, je moet ook gewoon lol hebben in het leven.”

Wat is de sfeer dan waarnaar je op zoek bent?

“Het gaat niet zozeer om de competitie, maar competitie als middel voor een maatschappelijke verandering. Een resultaatgerichte club die nadenkt over waarin we het onderscheid gaan maken. Dat gaat dus meer over maatschappelijke impact dan alleen commercieel heel goed zijn. En ik vind de creatiekant belangrijk. Het is leuk om te laten zien wat je doet. Dat ik heb kunnen bijdragen aan de app en die aan mijn kinderen kan laten zien, vind ik leuk.”

Heb je tips voor meisjes die nu moeten kiezen voor een studie of baan?

“We zitten in een witte mannenmaatschappij waar de normen bepaald worden door het kader van witte mannen. Als je je blijft aanpassen aan het geldende normenkader, dan gaan we dingen missen. De kunst is daarom om dicht bij jezelf te blijven, en soms past dat niet in het geldende normenkader. Sommige huisjes moeten omver. Zoek dus wat bij je past, conformeer je maar niet teveel. Ik heb ook altijd gezocht naar omgevingen die mij helpen.
En omarm je onzekerheid. Door mijn onzekerheid heb ik me ook wel eens eenzaam gevoeld. Maar door ervanuit te gaan dat je het ook niet altijd weet, leer je permanent.”

Tekst: Rian van Heur